Maria Tarnowska, diabelska hrabina

Szukała tylko bogatych kochanków, którzy ginęli w dziwnych okolicznościach. Arystokracja wschodnia zawdzięcza jej legendzie miano najbardziej zepsutej na świecie.

W centrum Wenecji, w dzielnicy San Marco, mieści się restauracja, która jest jednocześnie muzeum diablicy: Tarnowska’s American Bar”. Pomysłodawcą lokalu jest Andrea Salmaso, patronką – hrabina Maria Tarnowska, o której sto lat temu mówił cały świat.

Maria Nikołajewna O’Rourke zwana „Murą”, urodziła się w 1877 r niedaleko Kijowa w zamku Poltava, należącego do irlandzkiego rodu O’Rourke walczącego u boku Napoleona. Jej pradziad przybył do Rosji, aby służyć cesarzowej Elżbiecie Pietrownej.

15 letnia Mura zwracała uwagę swą niepospolitą urodą i w krótkim czasie zawróciła głowę oficerowi Kozaków, hrabiemu Wassilemu Tarnowskiemu. Ojciec nie zgodził się na związek, miał inne plany mariażu swojej urodziwej córki. Zakochana Mura ucieka z Tarnowskim i w tajemnicy biorą ślub w wiosce koło Kijowa. Wkrótce na świat przychodzą dzieci: syn Tioka i córka Tanja.

Wyczerpana porodami hrabina udaje się do kurortów europejskich, co pociągnie za sobą dramatyczne następstwa. W podróżach towarzyszy jej brat męża Peter Tarnowski zakochany do nieprzytomności w pięknej bratowej. Ta jednak zwróciła swoją uwagę na bajecznie bogatego barona Stefana Borowskiego. Peter popełnia samobójstwo pod drzwiami apartamentu zajmowanego przez rywala. Kiedy kochankowie oddają się miłosnym zajęciom, do hotelu przyjeżdża mąż Mury i strzela w głowę konkurentowi, po czym zgłasza się na policję i potulnie przyjmuje karę. Jeszcze w więzieniu przeprowadza rozwód z niewierną małżonką.

Kolejną ofiarą jest Wladimir von Stahl – niemiecki bogacz zatruty „diabelskim czarem”- ginie od przypadkowego strzału z rewolweru.

Sprawą rozwodową hrabiny zajmował się znany moskiewski adwokat Donat Prilukow, szczęśliwy mąż i ojciec dwojga dzieci. Już przy pierwszym spotkaniu adwokata ogarnia niezrozumiała gorączka i namiętność do czarownicy. Dopuszcza się tak wielkich machlojek i kradzieży, że zostaje wyrzucony z palestry.

Tarnowska potrzebowała pieniędzy na kolejne bale i bywanie na salonach, aby tam znaleźć kolejną ofiarę. Szybko upatrzyła rosyjskiego magnata Paula Komorowskiego. Nieoczekiwana śmierć żony Paula otwiera możliwości nowego małżeństwa z Tarnowską. Warunkiem jaki stawia nowa oblubienica Paulowi, jest zawarcie polisy ubezpieczeniowej na 1 min. rubli.

Zakochany Komorowski zatrudnia młodego guwernera Naumowa, który to ma zajmować się edukacją i opieką nieletnich dzieci hrabiny. Student jest masochistą i zamiast edukować dzieci, oddaje się mrocznym praktykom z czarującą matką polegającymi na przypalaniu ciała rozżarzonymi papierosami. Zrujnowany i bezrobotny adwokat przedstawia hrabinie swój plan zamordowania jej męża, skasowania ubezpieczenia i sfałszowanego testamentu. Znudzona domowymi pieleszami małżonka jest zachwycona nowymi perspektywami i przystępuje do realizacji planu. Rozkochuje w sobie masochistycznego studenta spędzając z nim upojne noce i obkładając go pejczem gdzie popadnie, tak że w ekstazie wił się u stóp hrabiny. Po kilku seansach student był gotów iść za hrabiną nawet do piekła uznając morderstwo za drobną przysługę oddaną krewkiej kochance.

W 1907 r hrabia Komorowski jak co roku przybywa do Wenecji i zatrzymuje się w wynajętej willi przy Campo San Giuglio. Odbywa z dziećmi przejażdżki gondolą, upaja się cudownym klimatem i śpiewem gondolierów. W tym ziemskim raju trafiają go kule z pistoletu Naumowa. Cztery dni później umiera w szpitalu nie odzyskawszy przytomności. Morderca ucieka do Werony, ale szybko zostaje zatrzymany, składa obszerne zeznania obciążające hrabinę i zakochanego w niej adwokata Prilukowa.

4 marca 1910 r rozpoczyna się proces o morderstwo z premedytacją, zwany jako„rosyjska afera”. Sędziowie drobiazgowo rozpoznali sprawę, na ławie oskarżonych zasiedli: student Naumow – syn gubernatora guberni permskiej, znany moskiewski adwokat i czarująca hrabina, w której drzewie genealogicznym figurowała Maria Stuart. Z rodu O’Rourke pochodzi również współczesny aktor Mickey O’Rourke. O akredytację na procesie starały się setki redakcji gazet ze wszystkich krańców świata. Proces zakończył się pół roku później, najwyższą karę 10 lat więzienia otrzymał adwokat „diablicy” student – masochista trzy i pół roku, hrabina osiem i pół roku pobytu w karnej placówce w Trani -Apulien.

Roztropna hrabina słała wszędzie prośby o ułaskawienie. Włoski król Emanuel III mimo niskiego wzrostu był bardzo czuły na kobiece wdzięki i darował hrabinie upragnioną wolność. Z przypadkowo poznanym dyplomatą zamieszkuje w Paryżu, gdzie znana jest jako konsumentka heroiny, nazwana przez mroczny światek uzależnionych: „Nicole Roush”.

Wychodzi ponownie za mąż, tym razem łaskami obdarza argentyńskiego bogacza Alfreda de Villemer. Umiera on w 1940 r w tym samym czasie co jej pierwszy mąż Wassil Tarnowski.

Hrabina Maria Tarnowska zmarła w 1949 r w Santa Fe, jej córka Tanja spełniła życzenie matki, pochowała ją na Ukrainie w rodzinnym grobie O’Rourke.

Warto dodać, że polska aktorka i producentka filmowa Diana Karenne w 1917 r wykupiła prawa do adaptacji książki Annie Vivanti. Film o Marii Tarnowskiej miał być wyprodukowany przez jej studio The Karenne Mailand, obok Diane Karenne wystąpił Alberto Capozzi. Nie znalazłam go w żadnym muzeum i archiwum . Jedynym znanym filmem o krwawej hrabinie jest film Luchino

Visconti z 1946 r z udziałem Isy Mirandy i Vittorio Gassmana.

Dla portalu Polacy we Włoszech napisała korespondentka z Niemiec, Alina Bala.