O Bazylikacie często mówi się, że czas się tu zatrzymał – również Wielkanoc jest naznaczona zwyczajami sprzed wieków.
Szczególną symbolikę mają obrzędy Wielkiego Tygodnia zwłaszcza w rejonie Vulture, gdzie małe, zamknięte społeczności do dziś kultywują wielowiekowe tradycje związane z Wielkanocą. Wśród nich najbardziej znana jest Via Crucis w Barile – sięgająca początków XVII wieku, najstarsza w Bazylikacie Droga Krzyżowa (za nami już ponad 400 edycji!). Wyjątkową czyni ją przeplatanie się kultury katolickiej z folklorem albańskim. Barile jest jednym z miasteczek o albańskich korzeniach, do dziś przetrwała tu mniejszość etniczno-językowa „arbëreshë”. Stąd obok Chrystusa, który przez ponad cztery kilometry trasy Via Crucis idzie boso, mamy też postać obwieszonej złotem, ubranej w kolorowy, typowy strój „arbëreshë” Cyganki. „Zingara” symbolizuje rozwiązłość i pozostaje niewzruszona wobec cierpienia Chrystusa – to ona podała żołnierzom gwoździe, którymi został przybity do krzyża. Zgodnie z dawnym zwyczajem, złoto na strój Cyganki ofiarowują w Wielki Czwartek kobiety z miasteczka – po zakończeniu Via Crucis wraca ono w ich posiadanie.
Pojawiają się też postaci w maskach lub kapturach (do lat 40 minionego wieku zakrytą twarz miał nawet Chrystus!), a także Maur, symbolizujący inne wyznania. Łącznie w Drodze Krzyżowej w Barile bierze udział ponad 100 osób podzielonych na 25 grup – a samo miasteczko liczy 2800 mieszkańców… Wyjątkowość tradycji wielkanocnych w Barile oddaje nagranie:
.
Korespondencja z Bazylikaty: Marta Erdini, autorka strony: bazylikata.sassimatera.net i www.facebook.com/Bazylikata
