W Solurze mieszkał T. Kościuszko dwa lata. Zmarł 15 października 1817r. Wszystkie przedmioty osobiste, powóz i konia zapisał rodzinie Zeltnerów. Szczególnie hojnie uposażył najmłodszą Emilkę. W chwili zamążpójścia otrzymywała w posagu 50 tysięcy franków. Najważniejszy zapis dotyczył jednak serca, które ofiarował właśnie Emilce. Ciało T. Kościuszki zabalsamowano i początkowo pochowano na cmentarzu w Zuchwil. Serce umieszczono w kamiennej kuli, którą umocowano na okazałym pomniku. W 1818 r zabalsamowane zwłoki przewieziono na Wawel i pochowano w krypcie obok księcia Józefa Poniatowskiego. Wnętrzności do dzisiaj spoczywają na cmentarzu w Zuchwil.
Emilka dość szybko wyszła za mąż za księcia Giovanni Morosiniego i wyjechała do Vezio, koło Lugano. Wzięła ze sobą serce, które umieściła w specjalnej urnie. W parku wystawiła kaplicę, w niej umieściła urnę a na ścianie zamieściła tablicę: ”W kaplicy grobowej rodziny Morosinich leżało serce Tadeusza Kościuszki, polskiego bohatera, który walczył o wolność swojej ojczyzny i brał udział w wojnie w Ameryce.”
Giovanni Battiste Morosini (1782 – 1874), szlachcic , katolik, poślubił Emilię w 1819r. W latach 1815 – 1829 był sędzią w Tessino. Od 1833 r .pracował jako adwokat. W 1842 r. zrezygnował z obywatelstwa szwajcarskiego i przyjął austriackie. Z Emilią miał syna Emila i cztery córki.
Rodzina Morosinich tylko jakiś czas mieszkała w Vezio, później przenieśli się do willi Recalacati w Varese. Emilia, przeprowadzając się przeniosła serce Kościuszki do wybudowanego na ten cel mauzoleum, które zaaranżowała w specjalnie skonstruowanej grocie.
Vezio k. Lugano. Kaplica, w której znajdowała się urna z sercem Kościuszki
Zarówno grota jak i kopia urny do dzisiaj znajduje się w parku. Jest tu też tablica w języku włoskim i angielskim informująca o tym kim był T. Kościuszko i co w mauzoleum było przechowywane. Dzisiaj w willi , często nazywanej pałacem mieści się włoska prefektura.
cdn.
Tekst: Hanna Krajewska
ALL RIGHT RESERVED
