Perugia zaprasza na „Palio 1416”

W tym roku w dniach 9-10-11 czerwca odbędzię się druga edycja “Palio di Perugia 1416”.

W zeszłym roku, mijało dokladnie 600 lat od bitwy pod Sant’Egidio, która zadecydowała o dalszych losach miasta w przełomowej fazie przechodzenia z epoki średniowiecza do renesansu – epoki głębokich przemian społecznych, ekonomicznych i kulturalnych. Dla Perugii jest to okres zaciętych walk między stronnictwem szlacheckim – Beccherini a stronnictwem ludowym – Raspanti. Ów konflikt kończy się zwycięstwem stronnictwa szlacheckiego dowodzonym przez  Braccio Fortebraccio i Perugia wchodzi w okres wzglednej stabilizacji i dobrobytu. Rekonstrukcja historyczna manifestacji odnosi się własnie do tego okresu.

Przyjrzyjmy się jednak postaci jej głównego bohatera – Braccio Fortebraccio z Montone, obrosłej legendą już za życia. Jego sława zaczyna się, gdy jeszcze jako młodzieniec wyrusza na pierwsze wyprawy bitewne otoczony garstką kompanów. Przypomnijmy, że jest to okres krwawych, nieustajacych konfliktów, w których zawód dowódcy na żołdzie potentatów epoki jest bardzo rozpowszechniony. Potomkowie szlacheckich rodów, jeśli nie są synami pierworodnymi, widzą w orężu sposób na zdobycie władzy, sławy i pieniędzy.

Braccio Fortebraccio, co w dowolnym tlumaczeniu na polski oznacza dokładnie Ramię Silneramię, bo pod takim przydomkiem zaczął być znany, wykazuje się nie tylko odwagą, ale również dużym talentem jako stratega militarny. Jego umiejetności działania na polu bitwy uzupełniają zdolności dyplomatyczne. Wszystko to sprawia, że odnosząc sukcesy bitewne, dostepuje również najwyższych wyróznieǹ politycznych. Po zwycieskiej bitwie pod Sant’Egidio staje w Perugii na czele miejskiej rady rządzącej – po włosku “Signoria”- noszącej jego imię. Zdolność pogodzenia sprzecznych interesów i łagodzenia konfliktów między stronnictwami pozwala mu na spawowanie wieloletnich rzadów w zwaśnionej Perugii  – i tu również wykazuje swój talent jako praworządny i skwapliwy administrator wprowadzając wiele ulepszeń w urbanistyce miasta.

Namacalnym śladem jego rządów jest budowa palazzo Signorile na dzisiejszym placu IV Novembre, wzmocnienie statyki placu Sopramuro (dziś Matteotti) i prace melioracyjne regulujące przepływ wód na bagiennych obszrach jeziora Trasymeńskiego  – do dziś jeszcze widoczne. Dalekowzroczność czy niepohamowana ambicja sprawiały, iż Fortebraccio snuł plany uczynienia z Perugii centrum Rerum Italicum, kiedy pod jego zwierzchnictwem znalazły się już rejony dzisiejszej Umbrii, Marche, Abruzzo e Lazio.

Rewokacja historyczna ma na celu odtworzenie atmosfery z przełomu ‘300 i ‘400 stulecia, zrekonstruowanie jak najszerszej gamy “obrazów” z  końca średniowiecza.  Program uzupełniają dodatkowo towarzyszace inicjatywy: rekonstrukcja scen z życia codziennego epoki, koncerty muzyki antycznej, ekspozycje dawnych warsztatów rzemieślniczych i broni, antyczne targi uliczne i popisy żonglerów i teatrantów, konferencje i wizyty z przewodnikiem dla pogłębienia znajomości historii miasta.

Punktem kulminacyjnym programu jest paradny orszak symbolizujący wkroczenie do Perugii Braccio Fortebraccio po zwycieskiej bitwie pod Sant’Egidio w 1416 roku. Reprezentanci wszystkich 5 dzielnic miasta – rioni – obowiązkowo w historycznych kostiumach – ruszają w kierunku głównego placu, gdzie formują jeden wspólny korowód z przedstawicielami miejskich władz na czele, by podażyc w kierunku głównej bramy miejskiej. Tam następuje uroczyste powitanie i hold zwyciezcy, a jego zewnetrzną, symboliczną oznaką jest przekazanie mu kluczy miasta. Wszystko zatopione jest w  atmosferze podnisłego podekscytowania.              

Zakończony oficjalny ceremoniał powitania – wszyscy jego uczestnicy, zgodnie z hierarchią ważności, kierują się na centralny plac miast, gdzie  trwać będą do późna turnieje, konkursy i zabawy –  będą rozrywkową formą uczczenia tej wyjatkowej chwili, początkiem nowego zwierzchnictwa, w którym miasto pokłada wiele nadziei i oczekiwaǹ, momentem optimistycznedgo zatracenia się w zabawie.                           

Rytmiczny odgłos werbli skandujących rytm silnym echem roznosi się i odbija od zabytkowych murów wprowadzając stan gotowości i oczekiwania. Zbandieratorzy (żonglerzy flagowi) ożywiają choreograficznie wielobarwność kroczącego głównymi ulicami orszaku. W kostiumach z epoki paradują przedstawiciele wszystkich historycznych dzielnic miasta (rioni). Dostojnie przybrane postacie kroczą w wielkiej gali zdobne w kosztowne brokaty i bogate adamaszki, podkreślające ich status społeczny i finansowy. Wyróżniają się w tłumie oczywiście arystokraci, dumne matrony, szlachetne damy, sędzowie, notable i bogate mieszczaǹstwo. Nie mniej kolorwo prezentują się rzemieślnicy, drobni kupcy, czy postacie z gminu. Zwierzęta domowe: kury, psy, króliki, atrapy ryb – mają dopełniać realiów; podobnie jak różnorodność rekwizytów: szable, miecze, halabardy, kusze… przydają antycznego smaku całości.

Cała owa parada jest jednocześnie konkursem, w którym wygrywa ta dzielnica – rione, która najwierniej i najsugestywniej odtworzy dawne realia. Oceniane są kostiumy, umiejetności choreograficzne i teatralne i oczywiście oprawa scenograficzna.

Nagrodą jest Palio –  bogato haftowany sztandar, przyznawany  tej dzielnicy, która osiągnie najwyzszą punktacje w każdej z ocenianych kategorii i różnego rodzaju konkursach. Walor nagrody ma charakter czysto prestiżowy i na pewno nie mana celu wzbudzania rywalizacji czy pogłbiania podzałów. Głównym zamierzeniem organizatorów jest odudowa poczucia tożsamości w rozdartej polityczne Perugii – analogia z przeszłością jest tu dość ewidentna. Kampanilizm i polityczne zawirowania doproadziły w ostatnich wyborach administracyjnych do zmiany koloru politycznego władz miasta. Konieczność swego rodzaju odnowy-renesansu jest imeratywem nie tylko na poziomie lokalnym, lecz również w skali ogólnonarokrajowej. Obecny okres przedłużającego się kryzysu ekonomicznego i zaostrzająca się walka polityczna różnych ugrupowań walczacych zaciekle o “rząd dusz”, ostatnie tragiczne wypadki związane z trzęsieniem ziemi, czy powtarzające się skandale korupcyjne powodują, że może właśnie tego rodzaju inicjatywy pomagają przetrwać ten trudny okres przenosząc wyobraźnię w świat bajkowo wyidealizowanej przeszłości. Nie tylko jednak pragnienie zatracenia sie w rozrywce, ale przede wszystkim konieczność budowy poczucia jednosci jako społeczności, ktora dumna z własnej przeszłości historycznej potrafi na bazie bogatej spuscizny kuluralnej i historycznej dać ciagłość i sens własnej egzystencji.

Korespondencja: Perugia, Małgorzata Kowalewska




Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *