Tradycja kościuszkowska w Szwajcarii w Muzeum Polskim w Rapperswilu i w Muzeum im. Tadeusza Kościuszki w Solurze – Pamiątki po Kościuszce we współczesnym Rapperswilu

Trzecie z kolei Muzeum powstało w 1975 r. Nowa kolekcja raperswilska rozwijała się szybko, wśród darów nie mogło zabraknąć pamiątek związanych z Tadeuszem Kościuszko.

Muzeum otrzymało ryciny z podobiznami Naczelnika. W zbiorach znajduje się też złoty zegarek kieszonkowy z podobizną Kościuszki z I polowy XIX w. wykonany w Genewie. Inny złoty zegarek kieszonkowy z kosynierem z 1845 r. z zakładu Norberta Patka w Genewie Muzeum zakupiło w 1977 r.

W 1977 r. Artur hr. Tarnowski z Kanady podarował Muzeum w Rapperswilu 108 miniatur malowanych gwaszem na kości słoniowej z lat 1785 – 1811. Wśród nich znalazła się miniatura z podobizną Kościuszki.

W zbiorach znajduje się pukiel włosów Kościuszki. Jest on darem Tadeusza Skowrońskiego. Według jego relacji Kościuszko w drodze na Zachód zatrzymał się w majątku Skowrońskich w Poznańskiem i tam na prośbę rodziny zostawił pukiel włosów na pamiątkę.

 

Jednym z nielicznych listów odręcznych jest list Kościuszki z 4 lipca 1784 r. pisany w języku angielskim z Nowego Jorku do mjr Evana Edwardsa w Filadelfii, z którym Kościuszko się przyjaźnił.

Wieża prochowa, w której znajdowało się serce Kościuszki została zamurowana w 1955 r. przez Burgverein. Jedynie przez okienko można zajrzeć do środka. Widać malowidła i gołębie. Bezcelowe byłoby odbijanie wejścia. Zresztą na tego typu prace potrzebna byłaby zgoda miasta i konserwatora, nie mówiąc już o kosztach.

Muzeum im. Tadeusza Kościuszki w Solurze

Idea założenia muzeum Kościuszki w dawnym solurskim mieszkaniu Naczelnika była żywa od czasów powstania listopadowego. Projekt ten został zrealizowany dopiero w 1936 r. W tym celu powołano w 1933 r. Stowarzyszenie Towarzystwo Kościuszkowskie w Solurze , które do dzisiaj zarządza Muzeum, ponadto patronat sprawują władze kantonalne Solury i rząd RP (ponownie od 2008 r.).

Muzeum znajdujące się w dawnym dwupokojowym mieszkaniu Naczelnika przy ul. Gurzelngasse 12 w centrum Solury. Obecny wystrój jest rekonstrukcją mieszkania Naczelnika wykonaną w latach 30-tych XX wieku.

 

Do największych rarytasów w zbiorach należą dwa unikatowe rysunki wykonane przez Kościuszkę; portret tuszem na papierze nieznanej bliżej panny Mary Moore z 1798 r. i kolorowy portret z profilu Thomasa Jeffersona z 1797 r.

 

Muzeum posiada symboliczną urnę, w której było przechowywane serce Kościuszki w Muzeum Polskim w Raperswilu. Jak wiadomo serce w urnie powróciło w 1927 r. do Polski, a następnie w 1936 r. urnę przesłano , oczywiście pustą, do nowo powstałego muzeum w Solurze.

Muzeum szczyci się posiadaniem kilku przedmiotów osobistych Kościuszki: szachownicy, kieszonkowego pistoletu skałkowego , siodła, kabury do pistoletów.

Sentymentalną pamiątką po Kościuszce jest złoty pierścień z lat 1830 – 1840 z puklem włosów generała.

Muzeum posiada także kilka cennych obrazów i rycin z podobiznami Naczelnika, m.in. akwarelę Henryka Rietera z 1817 r. z podobizną umierającego generała, portret Kościuszki Waleriana Eliasza-Radzikowskieo, obraz Wojciecha Kossaka z 1911 r. przedstawiający przysięgę Kościuszki na rynku krakowskim.

 

 

Do zbiorów należą również dwa popiersia : jedno nieustalonego autora, a drugie z 1800 r. wykonane przez rzeźbiarza szwajcarskiego Pankraza Eggenschwilera.

W Muzeum znajdują się także faksymile wielu dokumentów, jak np. testamenty Kościuszki oraz akt złożenia jego ciała w krypcie kościoła oo. Jezuitów w Solurze.

 

 

Korespondencja Izabela Gass.

 

 

ALL RIGHT RESERVED