W 2018 miasto Collodi (Pescia, Pistoia, region Toskania) zostało wybrane europejską stolicą dzieciństwa “Collodi Capitale Europea dell’Infanzia”. Z tej okazji Fundacja Collodi we współpracy z rządem włoskim, zamierza zrealizować największy park tematyczny inspirowany bajką o Pinokiu. Park ma rozciągać się na przestrzeni 250 tysięcy metrów kw. Jedną z atrakcji ma być największa biblioteka dla dzieci…
W konkursie na projekt największej biblioteki dla dzieci Pinocchio Children’s Library w Collodi wzięli udział architekci z 90 krajów. Międzynarodowa jury już przyznała nagrody.
Konkurs dla młodych architektów wygrał projekt francuski zaprezentowany przez vGHcompany, natomiast drugie miejsce zajął polski zespół Gierbienis + Poklewski (Marcin Gierbienis, Damian Poklewski-Koziełł).
Pracownia projektowa Gierbienis + Poklewski s.c. została założona w 2016 roku w Krakowie przez Marcina Gierbienisa i Damiana Poklewskiego – Koziełł. Na swoim koncie ma już nagrody zdobyte w ogólnopolskich konkursach architektonicznych między innymi drugą za projekt biblioteki publicznej w Mielcu, oraz pierwszą przeznaczoną do realizacji za projekt budynku edukacyjnego w Leśnym Ogrodzie Botanicznym Marszewo. Budynek edukacyjny otrzymał Grand Prix konkursu „Zmień wizję w projekt” organizowanego przez firmę Rockwool. Zyskał również uznanie jury XI edycji konkursu o Nagrodę im. Macieja Nowickiego zdobywając główną nagrodę. Temat konkursu – architektura samowystarczalna, zrównoważona energetycznie, bezpieczna dla ludzi i środowiska, w którym żyjemy i oczywiście pięknie wpisująca się w otaczającą nas przestrzeń krajobrazową, wpisuje się w najważniejsze założenia ideowe pracowni.
Serdecznie gratulujemy!
.
Przedstawiamy projekt „Pinocchio Children’s Library” za który pracownia G+P zdobyła 2 nagrodę w międzynarodowym konkursie na koncepcję architektoniczną nowej biblioteki inspirowanej przygodami Pinokia w mieście Collodi we Włoszech.
Konkurs organizowany był przez stowarzyszenie Young Architects Competitions, którego celem jest promowanie konkursów architektonicznych wśród młodych projektantów oraz dawał możliwość stworzenia bezprecedensowego projektu – pierwszej i największej biblioteki dziecięcej inspirowanej bajką o Pinokio.
Dzieło Collodiego to jedna z opowieści, które najbardziej wpłynęły na kulturę i międzynarodową wyobraźnię w ciągu ostatnich dwóch stuleci: Pinokio. Marionetka, która miała stać się chłopcem, sprawiła, że marzyli zarówno dzieci, jak i dorośli wszystkich pokoleń.
Obszar, którego dotyczył konkurs znajduje się w Toskanii w atrakcyjnie położonym wśród wzgórz miasteczku Collodi, od którego pseudonim wziął pisarz. Na malowniczym wzniesieniu góruje Villa Garzoni – twierdza obronna z biegiem lat przekształcona w imponującą barokową rezydencję mieszkalną otoczoną pięknymi włoskimi ogrodami z licznymi tarasami i posągami. Charakterystycznymi elementami działki są przepływająca przez nią niewielka rzeka, która dzieli obszar na dwie części oraz wskazana do zachowania dawna Fabryka Papieru. Biorąc pod uwagę uwarunkowania geograficzne, ale również aspekty kulturowe i estetyczne głównymi założeniami koncepcji stały się ograniczenie negatywnego wpływu na odbiór wizualny i społeczny nowego budynku, jego powiązanie z otoczeniem oraz zaoferowanie odbiorcy architektury wysokiej jakości, tak, aby jego forma i funkcja ze sobą współgrały. Krajobraz = Budynek Projekt był próbą odpowiedzi na pytanie, będące zarazem głównym wyzwaniem projektowym wynikajcym z oczekiwań organizatora, odnoszące się do próby zdefiniowania nowej typologii przestrzeni przyjaznej dla dzieci. W naszym rozumieniu odpowiedzią na takie wyzwanie jest maksymalnie otwarta, pozbawiona barier architektonicznych, dobrze oświetlona naturalnym światłem dziennym przestrzeń, która posiada dodatkowo charakterystykę naturalnego krajobrazu. Pierwsze szkicowe koncepcje opierały się o zaprojektowanie budynku, który łączyłby ze sobą dwie części miasta, centrum i siedzibę Fondazione Nazionale Carlo Collodi. Ostatecznie, zamiast tworzyć budynek w formie mostu wiszącego nad rzeką, postanowiliśmy włączyć rzekę do wnętrza budynku. Dzięki temu zabiegowi biblioteka staje się naturalną kontynuacją krajobrazu i jego integralną częścią. Zieloną nawierzchnię skarpy zastępują drewniane płaszczyzny w formie swobodnie wijących się ścieżek i wzgórz, które miejscami tworzą półki na książki lub inne elementy małej architektury. Integracja krajobrazu z budynkiem stała się możliwa dzięki całkowicie przeszklonym ścianom zewnętrznym. Pozwoliło to zatrzeć granicę między tym, co na zewnątrz i wewnątrz. Nad wszystkim zawieszona jest wielopoziomowa, przestrzenna, drewniana struktura zadaszenia, które jest dla nas również istotnym środkiem wyrazu i podkreśla rolę stolarza – rzeźbiarza w procesie realizacji budynku oraz powrót do tradycyjnej formy budownictwa, ale we współczesnym wydaniu. Powstała w ten sposób przestrzeń kojarzy się z ciepłem i bezpieczeństwem, odwołuje się do aspektów pro-ekologicznych architektury, a także z punktu widzenia założeń konkursu wprowadza oczekiwany walor innego, bajkowego świata. Łagodne kształty nawierzchni mogą stać się miejscem zarówno odosobnienia, jak i integracji dla dzieci i dorosłych. Miejscem zabaw, warsztatów, spotkań, jak i kontemplacji nad lekturą.
Wykorzystana na funkcje administracyjno-wystawiennicze zabudowa pofabryczna poddana została gruntownej renowacji z założeniem niewielkiej rozbudowy w kontynuacji industrialnego i jednocześnie minimalistycznego wyrazu architektury. Na parterze głównej bryły Fabryki Papieru proponowane są funkcje typu audytorium, czy mediateka, a na poszczególnych piętrach, w tym i w kondygnacji podziemnej przestrzenie wystawiennicze, wykorzystujące w miarę potrzeb atrakcyjne i charakterystyczne dla budynku wysokie okna. W podziemiach zaprojektowana została dodatkowo strefa techniczna i garaż na 220 miejsc parkingowych, w tym 18 przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych. Pokryte jednolitym szarym kolorem tynku elewacje wraz z charakterystycznymi dla regionu okiennicami oraz grafitową dachówką stanowią tło dla naturalnego koloru drewna, które stało się wyznacznikiem zarówno dla konstrukcji, jak i estetyki nowego obiektu.
Strefa zasadnicza biblioteki widziana jest, jako jednoprzestrzenna, wysoka bryła – pozbawiona ścian działowych, modularna, rozwiązana konstrukcyjnie w oparciu o siatkę słupów oraz ograniczona szklanymi ścianami osłonowymi. Efektem jest forma, która nie tylko bierze pod uwagę jej bezpośrednie sąsiedztwo, ale także odległe widoki na panoramę miasta z Villa Garzoni w tle. Likwidacja wyraźnych barier fizycznych podkreśla nierozerwalny związek między biblioteką a miastem – miejscem narodzin Angeli Orzali, matki Carlo Collodi. Tak jak samo Miasto, prawie 200 lat temu, ukształtowało autora przygód Pinokia, pośrednio nas również ukształtowało. W pewnym momencie zdajemy sobie sprawę, że dzięki temu niezwykłemu dziedzictwu wszyscy bezwiednie związani jesteśmy z miastem Collodi.
