Poniżej przedstawiamy mały przewodnik po włoskich toaletach.
Punkt 1: Prawie we wszystkich miastach znajdują się bagni pubblici, toalety publiczne. Należy rozejrzeć się po mieście i znaleźć tabliczki, które zazwyczaj powieszone są na budynkach. Może też być znak stojący na „metalowej nodze”.
Napis brzmi: toilettes lub zamiast niego może być narysowana para: pani z panem. Toalety publiczne spotkałam prawie we wszystkich miastach toskańskich i myślę, że nie będzie z nimi problemu w pozostałej części Włoch. Nie liczę małych osad, w których mieszkają „trzy osoby na krzyż”, a na jedynym, głównym placyku znajduje się tylko sklep, który robi za bar, sklep spożywczy i kiosk ruchu.
Toalety publiczne moga być darmowe lub płatne. W większych miastach spodziewajcie się tych płatnych. Ceny do 1 euro za osobę. Czasem bardziej opłaca się pójść do baru, zamówić espresso za 0,90-1 euro, przy okazji skorzystać z toalety i mieć podwójną satysfakcję.
Na przyklad we Florencji toalet publicznych jest sporo. Jeśli wejdziecie do punktu informacyjnego, to możecie poprosić o mapkę miasta. Tam znajdziecie również zaznaczone wszystkie toalety 🙂
Toalety są płatne również w małych miastach, ale o dużym nasileniu turystycznym. Mam tu na myśli San Gimignano czy Volterrę. Trzeba jednak wziąć pod uwagę, że w takich miastach toalety działają jak sklepy. To znaczy podczas siesty są zamykane, co uważam za całkowity absurd. Przecież turysta nie będzie czekał z pójściem do łazienki aż skończy się przerwa obiadowa tj. do 15.30 lub nawet 16!
W miasteczkach o mniejszym nasileniu turystycznym, mało znanym (nieprzetarte szlaki turystyczne) toalety są niepłatne. Mam tu na myśli np. Rapolano Terme, gdzie toaleta jest piękna, czysta i wyperfumowana, a z głośników płynie muzyka. Wszystko bez opłaty.
Toalety bezpłatne mogą różnie wyglądać. Ta w San Casciano Val di Pesa lub Asciano wołała o pomoc już od samego wejścia. W Scandicci wszystko zależy na jaki dzień trafimy. Jeśli na targ miejski lub ogromne targi w październiku (trwające około 10 dni), to możemy spodziewać się średniej czystości. W Foiano della Chiana poziom czystości toalet jes bardzo wysoki. Nawet podczas targów kwiatów odbywających się na wiosnę i trwających trzy dni 🙂
Punkt 2: Jeśli nie toalety publiczne w budynkach, to toalety chemiczne. Są to takie maluteńkie budynki-kabiny, w których znajduje się toaleta samoczyszcząca. Wystarczy wrzucić 0,20 euro i wchodzimy do środka. Następnie, by wyjść trzeba przycisnąć guzik. Inaczej po 5 minutach toaleta sama się otworzy. Bardzo często bywa tak, że nad drzwiami wyświetla się minutnik i odlicza czas, tak byśmy byli gotowi na nagłe otwarcie drzwi. Tak jak wspomniałam, tuż po wyjściu z toalety włącza się maszyna czyszcząca i dokładnie wszystko myje, łącznie z podłogą.
Ciekawostka: Takie toalety chemiczne mogą działać do pewnego momentu. Tj. mają zaprogramowane „x” czyszczeń. Potem blokują się i nie przyjmują monet oraz nie otwierają drzwi.
Oprocz toalet samoczyszczących istnieją też Sebach, po polsku „Toi-toi”. Spotkamy je głównie na targach na świeżym powietrzu, w tym na festynach spożywczych typu święto kasztana, trufla itd.
Punkt 3: Bary
Jeszcze do niedawna istniała taka zasada, że każdy bar powinien zezwolić na skorzystanie z toalety, nawet jeśli nie byliśmy klientami owego baru. Jednym słowem: można było przyjść z ulicy i zapytać, gdzie jest toaleta.
Teraz tak już nie jest. Il Tar della Toscana (Tribunale Amministrativo Regionale) – Toskanski Wojewódzki Sąd Administracyjny zdecydował, że toalety publicznych lokali są tylko i wyłącznie dla ich klientów. Tak więc trzeba kupić kawę lub choćby paczkę gumy do żucia tak, by móc skorzystać z toalety.
Punkt 4: Czasami toalety można spotkać na parkingach. Znajdują się albo w podziemiach parkingu (wtedy są za darmo) albo w formie wolnostojącej toalety chemicznej za 0,20 euro.
Punkt 5: W supermarketach oczywiście są toalety. Czasem w mini-marketach trudno jest je znaleźć. To przypadek Esselungi z Pistoi. Słyszałam, że klientowi takiego sklepu nie można odmówić skorzystania z łazienki. W tym przypadku należy iść do stoiska z informacją. Po wywołaniu przez mikrofon przyjdzie ktoś z obsługi i zaprowadzi nas do toalet znajdujących się na przykład w podziemiach sklepu.
Punkt 6: Stacje kolejowe – różnie bywa. Na tych dużych toalety są płatne. Na tych o średniej wielkości nie są płatne. Znajdują się na 1 peronie, na samym końcu. Zawsze widnieje informacja, znak powieszony na budynku stacji. Na małych stacjach, takich gdzie pociąg zatrzymuje się raz na godzinę – toalet raczej nie ma…
Jest jeszcze przypadek głównych przystanków autobusowych, które możemy nazwać capolinea (dosłownie stacja końcowa, ale równie dobrze jest to stacja początkowa). W Pistoi do niedawna centrum autobusowe było przy stacji kolejowej (obecnie centrum dowodzenia autobusowego przeniesiono na Plac Mazzini, ale to mniej ważne). Znajduje się tam cały czas czynna kasa biletowa, w której są toalety. Innym przykładem może być główny przystanek autobusowy w Sienie. Tam, w podziemiach znajdują się toalety publiczne. Siedzi w nich osoba odpowiedzialna za ich czystość. O ile dobrze pamiętam przy wejściu leży koszyczek, do którego możemy wrzucić pieniążek. Ale nie musimy.
Punkt 7: Pociągi regionalne oraz między-regionalne: odradzam wchodzenie do toalet…
Pociągi typu Freccia rossa, Freccia argento itd. – toalety na dobrym poziomie, czyste, z papierem oraz mydłem w płynie 🙂 Wiadomo, cena biletów na te pociągi nie jest niska.
Punkt 8: Autostrady – jadąc płatnymi drogami napotkamy na tzw.area servizio ze stacjami benzynowymi lub punktami gastronomicznymi typu Autogrill lub Chèf. W Autogrillu toalety są bezpłatne, możemy jednak spotkać przy wejściu koszyczek, do którego możemy ewentualnie wrzucić monetę dla pani sprzatającej. Czasem zejście do toalet prowadzi po schodach w dół i przy samych schodach siedzi pani przy stoliczku, i jest oczywiście koszyczek. Nie jest obowiązkowe wrzucanie pieniażków, ale jest mile widziane. Są też takie punkty gastronomiczne przy autostradach, gdzie toalety są na zewnątrz: pomiędzy stacją benzynową, a punktem gastronomicznym. Tam też spotkacie koszyczki na drobne dla osoby sprzątajacej.
Tak jak wspomniałam, są też stacje benzynowe i często toalety znajdują się na tyłach budynku. Zazwyczaj są otwarte, ale czasem zdarza się, że trzeba prosić o klucz w kasie.
Na autostradach istnieją również małe parkingi na krótki postój. Możemy zauważyć kilka stoliczków drewnianych do zjedzenia kanapek, ale toalet raczej nie znajdziemy…
Punkt 9: Zmiana pieluch w toaletach publicznych – wygląda to bardzo różnie. W toaletach płatnych istnieją oddzielne pomieszczenia przeznaczone do przebierania małych dzieci i dla osób niepełnosprawnych. Znajdziemy tam przewijak. Do takich toalet zazwyczaj trzeba prosić o klucz u pani sprzątającej. Wyjątkiem jest jedna z toalet płatnych na Placu Michala Anioła we Florencji. Chodzi mi o tą przy restauracji, schodząc szerokimi schodami w dół z placu, tam gdzie przy restauracji jest półokrągły taras. Tam w toalecie panują spartańskie warunki dla niemowląt. Pan sprzątający wyjmuje skrzynkę po wodzie czy coli, ustawia ja w małym, ciemnym pomieszczeniu (kanciapie) i mówi, żebyśmy przebrali dziecko 🙂
W toaletach niepłatnych nie ma udogodnień. Czasem nawet nie ma podziału na toaletę męską czy damską. Są jedne drzwi i koniec.
W Autogrillach możemy spotkać przewijaki typu kawałek stolika plastikowego, którego należy odwiesić ze ściany. Taki przewijak jest przywieszony, żeby nie zabierał dużo miejsca.
Ogólnie uczulam wszystkich rodziców małych dzieci, żeby zawsze nosili ze sobą papierowe ręczniki do przewijania, mokre chusteczki, ewentualnie pieluchę tetrową. Tak będzie bardziej higienicznie.
Punkt 10: Toalety w miejscach publicznych takich jak biblioteka, urząd miasta, przychodnie, szpitale, szkoły, są ogólnodostępne i bezpłatne.
Szkoły są oczywiście zamknięte dla osób z zewnątrz, chodzi o bezpieczeństwo dzieci.
Korespondencja z Toskanii, Aleksandra Seghi, autorka bloga Moja Toskania.
ALL RIGHT RESERVED
