Hrabina Emilia Wojna (Mediolan, 13/08/1823 – Bergamo, 7/03/1900) była jedyną córką Adelaide Cesarani i polskiego generała armii Monarchii Austro-Węgierskiej, hrabiego Maurycego Wojny (prawdopodobnie herbu Trąby, szlachty niegdyś w służbie króla polskiego) z rejonu Heves (ok. 100km na płn.-wsch. od Budapesztu), który został przeniesiony do Mediolanu. W archiwach włoskich jej nazwisko rodowe ukazuje się w wielu wersjach: Wojna, Woyna, Voyna, Wayna.
Portret Emilii Wojny Piazzoni w wykonaniu Clary Muller: link
Ojciec wydał ją za mąż za włoskiego hrabiego Costanzo Maria Piazzoni z prowincji Bergamo w Lombardii. Emilia zamieszkała z mężem w majątku w Castel Cerreto (frazione Treviglio – Bergamo –link ). Niestety jej pożycie małżeńskie trwało nadzwyczaj krótko. Owdowiała bardzo wcześnie, w 1858r. Costanzo Piazzoni zmarł w wieku zaledwie 24 lat, pozostawiając żonę w ciąży. Wkrótce urodził się Emilio Costanzo Piazzoni, ukochany syn hrabiny.
Niestety los nie szczędził następnych tragedii w rodzinie Piazzoni. W 1886 r. podczas ulubionej przejażdżki konnej w okolicznym lesie (ponoć znakomity jeździec), Emilio, na skutek upadku z konia, zmarł w wieku 28 lat.Pozostając zupełnie sama, hrabina poświęciła całe swoje życie dobroczynności ku pamięci swoich bliskich.
Benefattrice, czyli Dobrodziejka – tak do dziś nazywają ją mieszkańcy miasteczka, dumni z tak wybitnej osobitości z Bergamo.Z dostępnych dokumentów dowiadujemy się, że hrabina ufundowała min.: oddział pediatryczny w szpitalu w Bergamo (Ospedale Maggiore di Bergamo), zbudowała siedzibę Duszpasterstwa, odbudowała zabytkowy kościół, utworzyła dwa przedszkola i sierocińce, którym zapewniła niezależność administracyjną (jedno przedszkole nadal jest czynne).
Emilia Wojna Piazzoni została honorową przewodniczącą Società Femminile di Mutuo Soccorso (żeńska spółka wzajemnej pomocy) i wreszcie otrzymała od rządu włoskiego złoty medal za sfinansowanie i zrealizowanie projektów edukacyjnych dla ubogich i sierot. To z jej inicjatywy otwarto szkoły wieczorowe dla ubogich, dorosłych i dzieci obu płci (procent analfabetyzmu był wtedy ogromny). Po śmierci hrabiny, z woli testamentu, wszystkie tereny posiadłości zostały oddane sierocińcowi dla chłopców w Bergamo (Orfanotrofio Maschile di Bergamo), nie licząc wielu innych dotacji przeznaczonych na lokalne instytucje i stowarzyszenia. Natomiast znaczną część obrazów i dzieł artystycznych z pałacu hrabina podarowała na rzecz Accademia Carrara w Bergamo.
Ku pamięci hrabiny – dobrodziejki jedną z ulic miasteczka Castel Cerreto nazwano Via Contessa Piazzoni, a na oficjalnej stronie miasta opublikowano historię hrabiny Wojny Piazzoni, a nawet część jej testamentu.
Korespondencja: Agnieszka B. Gorzkowska
