Home Aktualności Zwiedzamy ostatni dom Petrarki, w którym pisarz zakończył swoje życie

Zwiedzamy ostatni dom Petrarki, w którym pisarz zakończył swoje życie

kwi 12, 2023Aktualności, Historia, Korespondenci piszą0

Francesco Petrarca ( 1304-1374) to jeden z pierwszych poetów pochodzący z Italii, wczesnorenesansowy pisarz, filozof i filolog włoski, uważany za twórcę otwierającego okres humanizmu europejskiego.

Dom Petrarki znajduje się na zielonych wzgórzach Euganejskich, w maleńkiej miejscowości Arquà Petrarca niedaleko Padwy . W 1369 roku Francesco Petrarka postanowił przenieść się właśnie do Arquà być może dlatego, że to miejsce przypominało mu bardzo toskański krajobraz, który kochał. Tutaj spędził swoje ostatnie lata życia w całkowitym spokoju.

W 1868 roku, po przyłączeniu Wenecji Euganejskiej do Królestwa Włoch, postanowiono na cześć poety zmienić nazwę miasteczka z Arquà na Arquà Petrarca.

Dlaczego warto odwiedzić dom Petrarki .

Po pierwsze sama Arcquà Petrarca jest pięknym średniowiecznym miasteczkiem, które według autorów programu ,,KILIMANGIARO,, w RAI 3 znalazło sie w 2017 roku na drugim miejscu spośród 20 najpiękniejszych wiosek Italii.

Po drugie to wspaniała okazja, by zobaczyć świetnie zachowany dom samego Petrarki, poznać z bliska jego historię i odwiedzić miejsce gdzie ponad 700 lat temu mieszkał poeta.

Zwiedzamy dom

Niesamowite wrażenia towarzyszą nam już przy pierwszym wkroczeniu na posiadłość, po przejściu przez główna bramę. Przecież te mury i kamienie są takie same jak wieki temu, kiedy to pisarz zasiadał w swoim biurze, spacerował wokół domu i po ogrodzie.

Zielone żywopłoty rozciagające się przed domem są niczym zielony dywan, a pośród nich znajduje się dróżka prowadząca do dwóch wejść domu. Jedno jest na parterze, a drugie po schodach na pierwszym piętrze.

Jeszcze większe wrażenia są po wejściu do starej kamiennej willi gdzie powiewa nieco chłodne i wilgotne powietrze i wyczuwa się zapach ,,tamtych czasów,, . Znajdujemy różne pamiątki w gablotach, książki a nawet krzesło i szafkę Petrarki, które nadal stoją w jego gabinecie. Wiele ścian zdobią freski i obrazy, które odwołuja się do dzieł i życia pisarza.

Opis pokoi

Sala Centralna ( Sala Metamorfozy)

Obrazy w sali centralnej pochodzą z przebudowy dokonanej przez Paolo Valdezocco w XVI wieku. Freski inspirowane są dziełami Petrarki. Sceny są namalowane w górnym paśmie, podczas gdy dolna część ścian jest ozdobiona motywami ornamentalnymi imitującymi tkaniny adamaszkowe, być może zaczerpniętymi z dawnej XIV-wiecznej dekoracji wciąż częściowo widocznej w studio. Freski, które są stylistycznie zbliżone do niektórych obrazów wykonanych w Padwie w połowie XVI wieku. Można je przypisać co najmniej dwóm artystom tworzącym w Padwie w drugiej połowie IV wieku, których tożsamość nie jest znana.

Dekoracje malarskie przedstawiają sceny inspirowane alegoriami z pieśni Petrarki ,,Nel dolce tempo della prima etade del Canzoniere,,.

Pokój Wenus to prawdopodobnie sypialnia Petrarki, na kominku dobrze zachowane malowidło przedstawia Wenus z Wulkanem wykuwającym broń dla Kupidyna a na jednej ze ścian w gablocie zabalsamowany kot Petrarki, który towarzyszył mu często podczas pisania.

Studio Petrarki

Pokój stanowi miejsce pracy i medytacji, w którym Petrarka przechowywał swoje cenne książki. Z biegiem lat przeszedł kilka modyfikacji aż do lat 1919 – 1923, kiedy to został odrestaurowany tak, jak zaadaptował go poeta: pojedynczy mały pokój z oknem wychodzącym na tył domu. Na ścianach wciąż widoczne są czternastowieczne dekoracje, przedstawiające kolorowe fasety, a pod nimi fryz składający się z herbu, w którym można rozpoznać złoty pasek na niebieskim polu identyfikujący herb Petrarki. To właśnie w nocy między 18 a 19 lipca 1374 roku poeta zmarł w tym pomieszczeniu pogrążony we własnych zapiskach…. Poeta został pochowany niedaleko domu.

Dziś możemy zobaczyć jego monumentalny grobowiec z czerwonego marmuru z Werony, który stoi przed kościołem parafialnym Santa Maria Assunta.

Pokój wizjii

Pokój wizji to malarski fryz, który przedstawia sceny inspirowane pieśnią Petrarki ,,Standomi un giorno solo a la finestra del Canzoniere,,. Przedstawionych jest sześć różnych obrazów, zaczynając od lewej strony od portretu Petrarki.

Pokój Afryka zwany też jako Kleopatra lub Lukrecja

Pierwsza nazwa wywodzi się od pierwszego cyklu obrazów inspirowanych Afryką, przedstawiających łaciński poemat Petrarki o wyczynach Scypiona sfrykańskiego . Druga nazwa wywodzi się od XVI-wiecznej malowanej płaskorzeźby przedstawiającej umierającą bohaterkę Rzymu Lukrecję. Obraz umieszczony jest we wnęce nad drzwiami w małym pokoju po prawej stronie. Na kominku, nad postacią Kleopatry znajduje się poetka Safona przedstawiona w momencie, gdy rzuca się z klifu do morza na wyspie Lefkada. Trzy bohaterki opisane przez Petrarkę łączy tragiczny, samobójczy koniec i łączą się one w literackie i obrazowe cykle inspirowane znakomitymi kobietami XVI w.

Pokój lewy i pokój prawy

Małe pomieszczenie po lewej i małe pomieszczenie po prawej są pomieszczeniami służbowymi części dworskiej i są przejściem do części rustykalnej. Nie zachowały się żadne ślady dawnych dekoracji, być może nie były obecne od początku. W małym pokoju po lewej stronie znajdują się obrazy olejne na drewnie: Portret (Laura) anonimowego autora naśladującego XV-wieczne obyczaje, portret Francesco Petrarca Leopolda Toniolo (1833- 1908), (Spotkanie Petrarki z Laurą) Elisy Benato Beltrami (1812- 1888).

Krótka historia domu

Prawdopodobnie dom został podarowany poecie przez jego przyjaciela Francesco I da Carrara, władcę Padwy. Petrarka postanowił osobiście zająć się renowacją posiadłości. Parter został przeznaczony dla niego i jego rodziny, natomiast górne piętra dla służby. Poeta poświęcał się upiększaniu swojego gabinetu i opiece nad ogrodem, to właśnie w nim lubił spędzać większość swoich dni.

Po jego śmierci w 1374 roku budynek i bibliotekę odziedziczył jego ukochany zięć Francescuolo da Brossura. Później posiadłość przeszła w ręce rodziny Giustinian i innych rodzin weneckich. Aż w końcu w 1875 roku została podarowana przez kardynała Silvestri gminie Padwa, z klauzulą, że nikt nie będzie mógł w niej zamieszkać.

Najistotniejsze zmiany w budynku zostały dokonane w połowie XVI wieku przez ówczesnego właściciela Paolo Valdezocco, który chciał uczynić z niego muzeum relikwii i reliktów petrarkijskich. Dodano niewielką loggię i zewnętrzne schody umożliwiające dostęp do pierwszego piętra – w fałszywym przekonaniu, że jest to najwłaściwsza rezydencja dla wielkiego poety i jego rodziny – a także dokonano zmian w rozkładzie pomieszczeń wewnętrznych.

Sam Valdezocco zamówił uroczyste freski przedstawiające życie i treść niektórych utworów poety. Dekoracja centralnej sali przedstawia sceny inspirowane kompozycjami z cyklu ,,Canzoniere,, podczas gdy sala „Afryka” przywołuje wyczyny Scypiona sfrykańskiego zawarte w poemacie epickim w języku łacińskim zatytułowanym „Afryka”; sypialnia nazwana „di Venere” (Wenus) wzięła swoją nazwę od bogini przedstawionej tutaj obok boga Wulkana wykuwającego strzały Kupidyna.

W latach 1906-1985 zostały przeprowadzone liczne konserwatorskie renowacje, dzięki którym to miejsce stało się dostępne dla coraz większej liczby zwiedzających.

Po zwiedzeniu domu warto także odwiedzić grób poety, znajduje sie niedaleko na Piazza Francesco Petrarca.