Płyta p.t. „Carlo Manelli – Trio Sonatas op. 3” w interpretacji włosko-polskiego, barokowego ensemble p.n. Giardino di Delizie, którym kieruje Ewa Augustynowicz, została nominowana do prestiżowej Nagrody niemieckich Krytyków Płyt Muzycznych. Wyniki będą opublikowane 15 sierpnia br.
.
.
Polska skrzypaczka, Ewa Augustynowicz jest założycielką (2014), managerem i dyrektorem artystycznym żeńskiego zespołu muzyki dawnej Giardino di Delizie. Artystka pochodzi z bardzo muzykalnej rodziny, jej mama grała na skrzypcach i śpiewa w chórze. Ewa Augustynowicz ukończyła w Polsce szkoły muzyczne I i II stopnia, we włoskiej Aquili studiowała muzykę dawną, licencjat zdobyła w Rzymie, w Conservatorio di Santa Cecilia, a magisterium w Palermo na Sycylii. Wcześniej ukończyła kulturoznawstwo na niemieckim uniwersytecie Viadrina we Frankfurcie, gdzie była też koncertmistrzem uczelnianej orkiestry. Ma doktorat z historii cywilizacji, poświęcony badaniom śladów tańca, zwanego „polką” w różnych krajach Europy.
Ciekawą i nietypową nazwę dla grupy wymyślił mąż Ewy, Włoch, z zawodu historyk, nawiązując do ogrodów florenckich z czasów Medyceuszy, zwanych Giardino di Delizie, kiedy to w ogrodach umieszczano dzieła sztuki, by stanowiły obiekty do podziwiania, zwane „delizie”.
Zespół składa się z artystek włoskich i polskich, mieszkające w różnych miastach Włoch. Ma w repertuarze muzykę barokową i klasyczną graną na instrumentach dawnych z podejściem filologicznym. W swym dorobku ma liczne międzynarodowe koncerty i nagranie 7 płyt.
.
.
Repertuar Giardino di Delizie ilustruje przenikanie kultur w Europie okresu baroku. Przypomina muzyczne wpływy polskie we włoskich kompozycjach oraz włoskie w polskich. Przykładem może być jedna z płyt, pt. „Gems of the Polish Baroque”, z kompozycjami polskich muzyków XVII wieku, tak bardzo zainspirowanych Włochami, że odnosi się wrażenie, iż jest to muzyka włoska. Mowa tu o utworach Jarzębskiego, Szarzyńskiego, Zieleńskiego.
Z kolei inna płyta, „Alla Polacca”, ilustruje wpływy polskiej muzyki epoki baroku na kompozycje zagranicznych muzyków, włoskich czy niemieckich, austriackich, jak Tarquinio Merula (La Polachina), Carlo Farina (Sonata La Polaca), Giovanni Picchi (Ballo alla Polacha), Georg Philipp Telemann (Concerto alla Polonese), Schmelzer (Polnische Sackpfeiffen).
Ewa mieszka we Włoszech, lubi tutejszy styl życia, klimat, kuchnię. W wywiadzie dla „Gazzetta Italia” powiedziała, że jej recepta na sukces to : „Aktywność i praca. Samo nic nie przyjdzie. Trzeba jeździć po świecie, podpatrywać życie, ludzi, trzeba się otworzyć….”. Ostatnio Ewa Augustynowicz ukończyła na Uniwersytecie Muzycznym im. F.Chopina w Warszawie kurs online music management czyli marketing i budowanie marki. Bo jak twierdzi: „…Dzisiaj, będąc artysta, trzeba umieć komunikować się ze światem nie tylko przez samą muzykę…”.
Foto: Alessio Moglioni
Tekst: Barbara Czechmeszyńska / Fundacja Pokolenia Pokoleniom
