13 października w Katanii miało miejsce spotkanie z naszą rodaczką Bożeną Zofią Kachel, podczas którego zaprezentowany został jej tomik poezji „Korzenie mojego drzewa”.
Wydarzenie zostało zorganizowane przez Stowarzyszenie Kulturalne “Dagome” i Stowarzyszenie polsko-włoskie “Amici dell’Europa” przy współpracy Uniwersytetu w Katanii – Wydziału Nauk Humanistycznych oraz Punto e Virgola. Centro Fotocopie di Caterina Contrafatto.
Na zdjęciu: Bożena Zofia Kachel, fot. Katarzyna Fiedczak
Bożena Zofia Kachel – filolog, tłumacz i pisarka, długoletnia publicystka „Naszego Świata” oraz „Biuletynu Informacyjnego Polonii Włoskiej”. Absolwent Wydziału Języków i Literatury Obcej Uniwersytetu w Katanii (2011), w latach 1980-1992 pracowała jako nauczyciel w Polsce, potem przeniosła się do Włoch. Od 1993 r. przebywa w Katanii, gdzie od 2006 r. zajmuje się promocją języka i kultury polskiej we Włoszech. Współpracuje z Uniwersytetem w Katanii, uczestnicząc w różnych projektach jako lektor j. polskiego. W latach 2007-2009 pracowała w Konsulacie Generalnym RP w Katanii, a od 2009 związana jest ze Stowarzyszeniem „Dagome”.
Po wstępnym powitaniu o książce i autorce wypowiedzieli się: Pietro Militello, Dyrektor Instytutu Archeologii; Giacoma Strano, Profesor Języka i Literatury Rosyjskiej oraz Ewa Świderek, mgr j. niemieckiego – członek Stowarzyszenia polsko-włoskiego “Amici dell’Europa” (we własnej osobie).
Na zdjęciu od lewej: Pietro Militello, Giacoma Strano, Ewa Świderek, Bożena Zofia Kachel, fot. Katarzyna Fiedczak
Tomik „Korzenie mojego drzewa” jest pierwszym opublikowanym zbiorem wierszy Bożeny Zofii Kachel. Książka została wydana w Polsce przez Wydawnictwo Norbertinum w Lublinie.
„Korzenie mojego drzewa” to myśli odzwierciedlające tęsknotę do rodzinnych stron, to liryczne zapiski z codzienności podkreślające figurę matki oraz sens życia, to ciągłe odwoływanie się do przeszłości i nieustanne spojrzenie w twarz rzeczywistości.
Pietro Militello, wspominając lata współpracy z autorką tomiku jako lektorką j. polskiego, wyraził swoje zdumienie i podziw dla jej weny twórczej. Z entuzjazmem wypowiedział się o pierwszej poezji Puszcza Biała. Autorka opisuje w niej naturę, która nie tylko fascynuje i zachwyca, ale z wielkim sentymentem przedstawia tęsknotę do rodzinnych stron przez głęboko zachowane w sercu obrazy z dzieciństwa.
Natomiast Giacoma Strano, ekspert literatury słowiańskiej podkreśliła integrację Bożeny Zofii Kachel w środowisku sycylijskim widoczną m.in. w poezjach Etna i Odjazdy. Odniosła się także do ważnego aspektu twórczości – sugestywnej miłości do natury, przedstawionej w wierszu Mój ulubiony poświęconym świerkowi.
Zaś Ewa Świderek zwróciła uwagę na elementy ironiczne wiersza Etna, określające egzystencję wulkanu i porównujące go do „starego niedźwiedzia” z polskiej piosenki „Stary niedźwiedź mocno śpi”. Podkreśliła również walory sentymentalne w poezji Puszcza Biała wyrażone słowem „punkt na mapie”, z którym każdy rodak kojarzy ze wzruszeniem swoje miejsce pochodzenia.
Na zdjęciu: Zgromadzona publiczność, fot. Katarzyna Fiedczak
Wybrane wiersze po polsku czytała sama autorka, natomiast przełożone na włoski Christian Distefano. Podkładem lektury była muzyka Chopina oraz zdjęcia interpretujące poezje.
Na zdjęciu: Giacoma Strano, Ewa Świderek, Bożena Zofia Kachel, fot. Katarzyna Fiedczak
Spotkanie cieszyło się wielkim zainteresowaniem. Także wiele osób z publiczności wypowiedziało się o poezji ze wzruszeniem. W przypadku tak bogatych myślowo i uczuciowo utworów trudno o jednoznaczną interpretację. Bożena Zofia Kachel wielokrotnie wraca w swojej twórczości do figury MATKI, spostrzegła Kazimiera Wojnicka, przewodnicząca Stowarzyszenia polsko-włoskiego “Amici dell’Europa” i skierowała pod adresem autorki olbrzymią wdzięczność za poświęcenie kilku poezji najważniejszej osobie w naszym życiu. Każdemu z nas matka utożsamia się z ciepłem rodzinnym, z troską, z dobrymi radami oraz ze wzorem szlachetnej egzystencji. To wszystko znajdziemy w poezji Kachel, a przedstawiona szlachetna dobroć matki pozostanie dla nas na zawsze wzorem do naśladowania.
Podsumowując, należy dodać, iż wiersze Bożeny Zofii Kachel – to utwory chwytające za serce i wyciskające nie jedną łzę z oka.
Na zdjęciu: Bożena Zofia Kachel i Giuseppe Mazzaglia, fot. Katarzyna Fiedczak
W podziękowaniu za przedstawienie odrobiny literatury polskiej w ojczystym języku na ziemi sycylijskiej, przedstawiciele Stowarzyszeń wręczyli pisarce bukiet czerwonych róż w barwach jesieni.
Na zdjęciu od lewej: Ewa Świderek, Bożena Zofia Kachel i Zofia Tarasiewicz, fot. Katarzyna Fiedczak
Ewa Świderek
Stowarzyszenie polsko-włoskie “Amici dell’Europa”
