CZAS PRZEPROWADZKI … ZA GRANICĘ – JAK WYTŁUMACZYĆ DZIECKU?
NASZE PLANY, A DZIECKO
Najlepsze scenariusze na życie pisze… samo życie. Wyjazd związany z potrzebą zmiany miejsca zamieszkania i życia – to coś oczekiwanego, radosnego, może stanowić radosne przeżycie, a perspektywa przeprowadzki może być wizją przyjemną.
Jednak bywa, że nie planujesz wyjazdu za granicę. To przychodzi jak grom z nieba. Coś niespodziewanego, zaskakującego…no i jak tu sobie poradzić w nowej sytuacji?
Każda przeprowadzka posiada dwie strony medalu. Pierwsza strona – pozytywna: wiesz, że obecny stan wymaga zmiany, a zmiana, która przyjdzie zmieni Twoje życie na lepsze i ufasz, że kolejny dzień przyniesie ci pewność jutra. Druga strona medalu – negatywna: wiesz, że wszystko się zmieni, a zmiana to kryzys w rodzinie, w relacjach, zamieszanie, a także obciążenie fizyczne i psychiczne.
W każdej decyzji – choćby była najlepszą – tkwi problem, z którym być może nie wiesz jak sobie poradzić… DZIECI – JAK IM TO WYTŁUMACZYĆ?
CO PRZEŻYWAJĄ DZIECI PODCZAS PRZEPROWADZKI ZA GRANICĘ?
Dorośli łatwiej akceptują zmiany, choć nie jest powiedziane, że przeprowadzka nie doprowadzi do lęków i depresji. Pomyśl, jak sama przeżywasz przeprowadzkę, a o dziecku pomyśl, jakież napięcie emocjonalne może w nim wzbudzić . To podwójny stres. O wszelkich zmianach poinformuj dziecko w sposób rzeczowy. Opowiedz o nowej sytuacji, w jakiej się znajdujecie. Dlaczego się przeprowadzacie? Z jakich konkretnych powodów? Na jak długo planujecie wyjazd? Opowiedz co wiesz o miejscu dokąd się przeprowadzacie i o tym czego możecie się tam spodziewać. Opisz jak będzie przebiegała przeprowadzka. Pokaż na mapie nowe miejsce zamieszkania. Dziecko poczuje się ważnym członkiem rodziny, będzie mieć poczucie, że razem to wszystko przygotowujecie. Przekazuj informacje oczywiście odpowiednio do wieku dziecka. O tym fakcie inaczej poinformujesz trzylatka, a inaczej nastolatka.
Przygotuj dziecko na wszelkie zmiany. możliwie wcześnie opowiedz mu o swoich odczuciach i obawach związanych z nowym miejscem i wysłuchaj uważnie tego co czuje i co ma tobie do powiedzenia.
Jeśli odpowiednio przedstawisz co czujesz, dziecko będzie wdzięczne i może się okazać bardzo pomocne w przeprowadzce. Potraktuj poważnie jego obawy, a ono będzie wspierać i pomagać Ci, a nie marudzić wciąż domagając się uwagi od rodziców. Jest rzeczą wiadomą, że nie będziesz miała czasu na wiele rzeczy, które robiłaś z dzieckiem na co dzień. Za to przeprowadzkę i pakowanie z dzieckiem można przemyśleć i zorganizować w sposób twórczy. Fakt przeprowadzki może stać się dla Was formą zabawy i urozmaiceniem Waszego życia (tu: kwestia podejścia do sprawy).
JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO NOWEGO OTOCZENIA?
Przeprowadzka w nowe miejsce powoduje, że to co znaliście zostawiacie za sobą. Pocieszeniem jest to, że być może nie na zawsze. Zapewne twoje przyjaźnie będą poddane próbie. Tak jak przyjaźnie twojego dziecka. Dzieci, tak jak dorośli doświadczają podobnych odczuć, ale często jeszcze dotkliwiej je przeżywają. To będzie zupełnie nowy świat, inna kultura, zwyczaje i tradycje. Warto wcześniej poczytać książki dokumentalne, historyczne, przewodniki bądź pozbierać w „necie” garść informacji o nowym mieście. Nowe miejsce stanie się przez to mniej obce. Kiedy się już „urządzicie”, warto jest pozwiedzać wspólnie okolicę i najbliższe miasta, poznawać tamtejszą kulturę (np. muzea, kościoły), aby jak najszybciej zaadoptować się w nowym środowisku zamieszkania. Poznawajcie otoczenie RAZEM!
Dobrze jest otwierać się na nowe doświadczenia, akceptować i szanować. W nowym miejscu będą nowi sąsiedzi, nowe przyjaźnie, wszystko na nowo.
Warto odnaleźć instytucje pozarządowe, które spełniają ważną funkcję kultywowania tożsamości narodowej. Przy kościołach znajdują się różnego rodzaju świetlice, czy ośrodki kulturalne, z których można korzystać, dbając przy tym o korzenie własnej tożsamości. Organizowane są festyny, kiermasze, wspólne grille, gry i zabawy – chodzi tu także o nabywanie nowych znajomości i przyjaźni.
JAK PRZYGOTOWAĆ DZIECKO DO NOWEJ SZKOŁY?
Nowa szkoła to niewątpliwie stres. Jednak można popatrzeć na to z innej perspektywy, jako na wyzwanie. Poczytaj o tym jak funkcjonuje szkoła, jaki jest program, lektury itp. Z twoim dzieckiem weź sprawy w swoje ręce. Niech nie będzie jak liść rzucony na wietrze, tylko konkretnie z nim współdziałaj dla jego dobra, ucząc go przy tym dyscypliny. Codziennie (w zależności od wieku dziecka) sprawdzaj czy jest do szkoły przygotowane, czy odrobiło zadania domowe, rozmawiaj z nim o tym co było w szkole. Poprzez rozmowę uświadamiaj, aby odnosiło się do innych z szacunkiem, tak do nauczycieli jak i nowych kolegów, aby uważało na lekcjach i nie dało się prowokować innym. Możesz porozmawiać z wychowawcą na samym początku szkoły i przedstawić sytuację dziecka. Wychowawca zna swoich uczniów i może poprosić któreś z nich, aby zaopiekowało się twoim dzieckiem i na przerwach oprowadziło je po nowej szkole, itp. Nie poddawaj się i próbuj spokojnie szukać rozwiązania, a znajdziesz je.
KŁOPOTY Z JĘZYKIEM?
Stajesz w perspektywie nowych doświadczeń, wyzwań, znajomości oraz bariery językowej. Nawet jeśli poznałaś język kraju, do którego się udajesz, sam akcent języka w regionie może stanowić trudność. To jest tak: jeden język lecz wiele dialektów. Polska dla przykładu ma dialekt śląski, góralski, itd.
Niekoniecznie trzeba mówić w języku obcym w domu. Naukowcy radzą, aby w domu na co dzień w podstawowych relacjach obcować ze swoim ojczystym językiem. Jeśli dziecko dobrze będzie znało i funkcjonowało w języku polskim, łatwiej przyswoi sobie język obcy. Dzieci zaczynają mieszać oba języki i wypowiadają się mieszając w jednym zdaniu dwa języki ze sobą. To nic złego, wręcz przeciwnie – to świadczy o tym, że pragnie dokładniej wyrazić to co czuje, jak myśli i w jaki sposób postrzega świat. W ojczystym języku również czuje się bezpieczniej. Przy kontaktach z rówieśnikami, nauczycielami, czytaniu książek i wykonywaniu zadań domowych, przy „ciągłym” nabywaniu nowych słów obcego języka z czasem nabierze wprawy. Dziecko wie z kim i w jakim języku ma się porozumiewać. Z babcią będzie mówić w języku polskim, z kolegami ze szkoły w języku kraju, w którym się znajduje, z siostrą czy bratem będzie mieszać języki – to naturalne i nie trzeba się niczym martwić.
FORMALNOŚCI
Nie zapomnij o wszystkich ważnych dokumentach, które masz zabrać ze sobą za granicę (dowód osobisty, ważne paszporty, prawo jazdy, akty urodzenia poszczególnych członków rodziny, także akt zawarcia małżeństwa) oraz jeśli wyjeżdżasz za granicę Polski na dłużej niż 6 miesięcy zgłosić o tym fakcie, najpóźniej w dniu, w którym opuszczasz kraj. Możesz to zrobić w urzędzie gminy lub przez internet. Wszelkie informacje potrzebne znajdziesz na stronie: https://obywatel.gov.pl
Korespondencja: psycholog Agnieszka Wątor
