Zaczęło się od wystrzału z działa z epoki insurekcji kościuszkowskiej, potem usłyszeliśmy warszawskie prawykonanie dwóch polonezów i walca skomponowanych przez samego Tadeusza Kościuszkę! A wszystko w okolicy Teatru Wielkiego.
Niezwykła sesja naukowa trwa w Warszawie w siedzibie ZAiKS-u przy Hipotecznej 2 – niegdyś pierwszej bibliotece narodowej, założonej przez braci Załuskich . Omawiana jest przez ekspertów „Idea i tradycja mecenatu kultury – od Załuskich do ZAIKS-u”.
Na zdjęciu Hanna Krajewska
Zorganizowali ją prof. Hanna Krajewska z PAN, prof. Janusz Fogler z ZAiKS, Robert Rogulski – burmistrz miasta Kobyłka, gdzie konferencja potrwa jutro.
Współpracują: Polskie Towarzystwo Archiwalne i Towarzystwo Raperswilskie. Kompozycje Kościuszki, dziś zagrane wspaniale przez pianistkę Joannę Kacperek, spopularyzowali Suzanne Leisi Konopka i Jan A. Konopka ze Szwajcarii.
Napisali: Znane są wszystkim waleczne czyny wielkiego Polskiego Bohatera, ale mało kto wie o tym, że skomponował on trzy skromne, ale dość „zgrabne” utwory na fortepian. Są to: dwa polonezy i walc. Niektórzy przypuszczają, że jeden z tych utworów, a mianowicie Polonez B-dur skomponowany jakoby został w 1792 r. jeszcze przed wkroczeniem na terytorium Rzeczypospolitej wojsk carskich (22 maja 1792r.), z którym następnie walczył Kościuszko, jako generał w wojsku „koronnym”, pod dowództwem ks. Józefa Poniatowskiego. Jest jednak bardziej prawdopodobne, że ten utwór jak i dwa pozostałe (Polonez C-dur i Walc) skomponował Kościuszko po powstaniu 1794 r. będąc już w rosyjskiej niewoli (St Petersburg: jesień 1794-grudzien 1796).
Polskie prawykonanie owych utworów miało miejsce w 2003 r. w Polsce (na Festiwalu w Lublewie pod Gdanskiem) w instrumentacji i pod dyrekcją p. Zygmunta Rycherta, polskiego kompozytora i dyrygenta. Otrzymał on od p. Leisi Konopka kserokopię kopii partytury owych utworów w 2002r. w Genewie.
Dwustulecie śmierci Tadeusza Kościuszki przypada 15 października. Cześć Jego pamięci.
Tekst: Beata Puczyna
