Niektórzy nazywaja te miasto szóstą, młodsza siostrą ,,Cinque Terre ”(Riomaggiore, Manarola, Corniglia, Vernazza, Monterosso). Nie na darmo, gdyż Porto Venere (zwane też Portovenere) uważane jest za jedno z najbardziej urokliwych miejsc w Ligurii. W 1997 roku miasteczko wraz z wyspami Palmaria, Tino, Tinetto i Cinque Terre znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
Miasto słynie z pięknych widoków na stary zamek i kościół, z malowniczych wysp z wieloma grotami i kolorowych domów odbijajacych się w tafli morza. Zaraz po wejściu do miasta nie musimy być od razu zachwyceni jego urokami. Jest ono małe, ciche i spokojne…. jak wiele innych …. Z niewielkiego molo dostrzegniemy z dala kościół na wzgórzu i pobliską wyspę. Dopiero kiedy zaczniemy spacerować uliczkami tuż za głównymi zabudowaniami coraz dalej, wyżej i wyżej, uliczkami lub schodkami, dotrzemy do punktu gdzie widnieje kościół i zamek na kamienistym klifie. Niezapomniany urok miasta i jego cała magia tkwi właśnie w tym miejscu gdzie wzburzone morze obija się o strome brzegi, gdzie wczesnym rankiem wieje przyjemny wiatr lądowy (zwany w dialekcie „avaxia”), a późnym rankiem wilgotny, chłodny powiew „Maestralino”oziębia nieco powietrze.
Na wzógrzu tuż nad przepaścią w najdalej wysuniętym punkcie stoi majestatyczny kościół w nieskazitelnym stanie. Nadaje niezwykłą atmosferę mocy i wiary duchowej. Nieco wyżej zamek wraz z resztkami ruin starego miasta tuż u jego podnórza wypełnia atmosferę magią i średniowiecznym urokiem. To także bardzo romantyczne i malownicze miejsce. Stąd można podziwiać naprawdę cudowne zachody słońca.
Kilka słów o mieście
Porto Venere to małe liguryjskie miasteczko położone w pobliżu La Spezia, usytuowane na południowym krańcu półwyspu, który odcina się od nieregularnego wybrzeża wschodniej Riwiery Liguryjskiej, tworząc zachodni brzeg Zatoki La Spezia nazywany „Zatoką Poetów”.
Na końcu półwyspu znajdują się trzy małe wyspy: Palmaria, Tino i Tinetto. Tylko wyspa Palmaria, która wznosi się tuż przed wioską Porto Venere jest zamieszkana w niewielkim stopniu. Panuje tu typowy śródziemnomorski klimat dzięki któremu miasto żyje cały rok. Przybywającym licznie turystom jedynie wiosną i jesienią mogą dokuczyć obfite opady desczu. Nazwa miasta pochodzi od świątyni (Portus Veneris ) poświęconej bogini Wenus Ericina. Położone jest dokładnie w miejscu, w którym obecnie stoi kościół San Pietro. Nazwa prawdopodobnie była związana z faktem, że zgodnie z tradycją bogini narodziła się z obfitej piany morskiej tuż pod cyplem.
Co koniecznie trzeba zobaczyć w Porto Venere
Kolorowe budynki nad morzem. Zaraz po wjechaniu do miasta z parkingu widać łańcuch starych kolorowych domów i ich odbicie w morzu. Długie galerie schodów łączą nabrzeże z główną ulicą Portovenere, która rozciąga się na wzniesieniu równolegle do linii brzegowej, tuż za domami.
Sanktuarium Białej Madonny (obecnie kościół parafialny pod nazwą -kościół San Lorenzo) -Santuario della Madonna Bianca -Chiesa di San Lorenzo- z XII wieku w stylu romńskim usytuowany w samym centrum miasta. Do dziś zachowuje dzieła sztuki, wyposażenie i przedmioty sakralne z XIV i XVI wieku …..Kościół został wzniesiony w latach 1118–1130 po tym, jak Portovenere stało się częścią Republiki Genui. Każdego roku 17 sierpnia, obchodzone jest tutaj Święto Białej Madonny, która jest patronką Portovenere.
Kościół Świętego Piotra – Chiesa di San Pietro w genueńskim stylu gotyckim wzniesiony w 1198 roku na starożytnych szczątkach pogańskiej świątyni poświęconej bogini Wenus Ericinie. Jest to pierwsza rzecz, którą turyści widzą kiedy przypływają promem do Portovenere. Na początku wydaje się , że jest to duży warowny zamek z wieżami i starożytnymi murami. Ale tak naprawdę to bardzo piękny i stary kościół, który jest bardzo dobrze zachowany i dostępny do zwiedzania bezpłatnie.
Brama wejściowa do starego miasta z 1113 roku to główne wejście do starego miasta Portovenere, czyli jego głównej ulicy Cappellini, na której znajdują się sklepiki z pamiątkami, lokalnymi przysmakami, bary i restauracje.
Castello Doria to piękny zamek położony na skalistym wzgórzu. Został zbudowany w XII-XIV wieku (dokładna data budowy nie jest ustalona). Należał do rodziny Doria, która odegrała bardzo ważną rolę w życiu Republiki Genui. Z zamku roztacza się wspaniały widok na miasto i kościół San Pietro. Można go zwiedzać od 10.30 do 18.30. Bilet 5 euro.
Młyny są pozostałościami po wieżach ostrzegawczych, niegdyś używanych jako wiatraki w młynach . To nie przypadek, że znajdują się one w pozycji panoramicznej z widokiem na Morze Liguryjskie. Przez wieki zmieniała się ich funckcja. Służyły także jako wiatraki przydatne do mielenia mąki. Po raz kolejny ich pozycja okazała się strategiczna również dla ich nowego zastosowania. To, co pozostaje dzisiaj, to nic więcej niż oryginalne formy, w które wkradła sie zieleń.
Jaskinia Arpaia (Byron). Wśród naturalnych miejsc na terenie Portovenere znane są piękne jaskinie morskie. Na wyspie Palmaria jest ich 36. Jaskinie można zwiedzić podczas wycieczki promem, który wpływa do niektórych jaskiń, aby pokazać turystom całe ich piękno. Jaskinia Arpaia znajduje się w pobliżu kościoła San Pietro. Z placu kościelnego schodząc w dół na plac obserwacyjny ujrzymy ja z bliska. Nazwa jaskini jest związana z angielskim poetą Lordem Byronem, który chronił się w tej jaskini, aby medytować.
Wyspa Palmaria i jej ścieżki
Wyspa słynie z dobrze rozwiniętej turystyki dla pieszych. Istnieje wiele malowniczych ścieżek, które przyciągają turystów z całego świata przez cały rok, sprzyja temu łagodny klimat.
Ciekawostki
Na skałach wybrzeża Portovenere ujrzymy rzeźbę Lello Scorzelli (1921-1997). Jest to statua wykonana z brązu przedstawiajaca dojrzałą kobietę siedzącą na skałach wybrzeża Portovenere spoglądajacej w dal morza.
Od 1997 roku Portovenere wraz z Cinque Terre znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Porto Venere czyli Czarny marmur – Portoro (Marmo di Portovenere) to cenna odmiana czarnego marmuru z pięknej ,,Zatoki Poetów ”.Jego wygląd jest niezwykle dekoracyjny, kolor jest intensywny czarny i jasny ze złotymi żyłkami. Jego nazwa Portoro wywodzi się z włoskiego tłumaczenia francuskiego terminu porte d’or („ złota brama ”).
Korespondencja oraz fotografie: Aneta Malinowska, autorka stron
Polacy z Bolonii i okolic i Aneta Malinowska – fotografie, pittura
Wszelkie prawa zastrzeżone
