22. listopada 2019, w Sali Multimedialnej Urzędu Gminy Michałowice miał miejsce wernisaż wystawy, której oficjalnym partnerem był Instytut Kultury Włoskiej w Warszawie, reprezentowany tego wieczoru przez dyrektora Roberto Concotta oraz Paolo Gesumunno. Kuratorzy wystawy, historyk sztuki Alberto Dambruoso z Włoch i historyk filozofii, Dominika
Małgowska z Polski, interesująco zaplanowali prezentację pejzażu i architektury Włoch.Prace dwóch artystek, z Polski i z Włoch, Pauliny Kopestyńskiej i Laury Federici, sprowokowały dyskusję, ze względu na kompletnie odmienne ujęcie tematu przez każdą z nich.
Paulina Kopestyńska przedstawiła prace, namalowane podczas jej dziesięcioletniego pobytu we Włoszech. Te obrazy, realistycznie ukazujące piękno włoskiej architektury w ujęciu klasycznym, zestawiono z pracami Laury Federici, która pejzażom industrialnym nadaje w swych pracach nieoczywiste piękno.
Atrakcją specjalną wernisażu, podkreślającą jego polsko-włoski charakter, był koncert gitarzysty Alessandro de Berti, który specjalnie na tę okazję przyjechał do Polski.
„- We Włoszech mieszkałam w Lombardii – powiedziała Paulina Kopestyńska – w Como, mieście, które przyciąga artystów i turystów. Przepiękne wille z jednej strony jeziora Como to rezydencje Amerykanów, wybitnych postaci świata polityki i show biznesu; pałacowe rezydencje z drugiej strony jeziora zamieszkują włoskie rody artystokratyczne. Tamtejsze widoki zapierają dech, zwłaszcza gdy ogląda się je z tarasów, z których schody wiodą wprost do jeziora. Zachwyciły mnie krajobrazy, włoska architektura, wszechobecne zabytki. Dlatego w moich obrazach z tamtego okresu przedstawiam detale obiektów sakralnych czy Cattedrale del Duomo di Como, zbudowaną przez mistrzów „Comacini” wg projektu Lorenzo degli Spazzi, architekta katedry w Mediolanie. To mój hołd, mój wielki ukłon złożony tej wspaniałej cywilizacji i kulturze. Trudno nie zauważyć, jak bardzo byłam zafascynowana motywem rozety, która symbolizuje emocje, światło, duchowy rozwój. To wiele mówi o tym,
co wtedy czułam. Jako artystka mogłam się tylko wnikliwie wszystkiemu przyglądać, by potem oddać piękno Italii przy pomocy warsztatu artystycznego, zdobytego dzięki studiom w jednej z najlepszych na świecie uczelni artystycznych. Mieszkając tam przekonałam się też, jak wiele łączy Polskę i Włochy. Nie tylko wiara katolicka, ale i kultura, historia, nawet
codzienne słownictwo, czy tradycje kulinarne, np. warzywa, które polska kuchnia zawdzięcza królowej Bonie.”
Paulina Kopestyńska jest malarką, rysowniczką, akwarelistką i karykaturzystką, należy do kilku związków twórczych, m.in. Stowarzyszenia Akwarelistów Włoskich. Laureatka licznych
prestiżowych nagród, jak m.in. Premio Arte Georgio Mondadori (2005), nagroda Lions Club w Galerii Vittorio Emanuele w Mediolanie (2004), II nagroda na międzynarodowej wystawie Primavera Femminile w Galerii Eustachi w Mediolanie (2003). Wystawiała swoje prace w Rosji, Belgii, Włoszech, Hiszpanii, Francji, Szwajcarii, Niemczech i Meksyku. Podczas
wernisażu kuratorka, Dominika Małgowska, przybliżyła publiczności dorobek i ciekawe losy artystki: absolwentka prestiżowej Akademii Sztuk Pięknych w Moskwie, urodzona w Jakucji na Syberii, do roku 2002 mieszkała w Polsce. Na 10 lat wyjechała do Włoch, po czym wróciła
znowu do Polski, zachowując ożywione kontakty ze środowiskiem włoskich artystów.
Druga uczestniczka wystawy, włoska malarka i architektka, Laura Federici, mieszka w Rzymie. Wystawiała wcześniej swoje prace m.in. w Galerii Beit Ahmad (Aleppo, Syria), Galerii il Segno (Rzym), Galerii Sztuki Współczesnej L’Affiche (Mediolan), Galerii Brieve (Paryż), Galerii Andre (Rzym) oraz w Fine Arts Museum HCMC Wietnam. Włoski kurator
wystawy, Alberto Dambruoso, przedstawił postać oraz dorobek artystki.
„ – Nasza obecność w Polsce jest związana ze współpracą z Instytutem Kultury Włoskiej w Warszawie, gdzie odbyła się już pierwsza wystawa Laury Federici – powiedział Alberto Dambruoso – Dziś jesteśmy tu z Państwem na zaproszenie pani burmistrz Gminy Michałowice, następna wystawa niebawem w Krakowie.”
Dodał, że sztuka nie ma granic ani narodowości, a międzynarodowy charakter tej wspólnej, polsko-włoskiej prezentacji doskonale oddaje filozofię Unii Europejskiej.
„- Jestem malarką – powiedziała Laura Federici – Ukończyłam także architekturę i pewnie dlatego przemawiają do mnie industrialne krajobrazy. Często obrazuję miejsca powszechnie uważane za brzydkie, jak wenecki port Marghera. Ja je oglądam, kontempluję i nagrywam na
video. Potem w studio opracowuję te filmiki, rozkładam obrazy na fragmenty, dostrzegając ujęcia, detale, których często wcześniej wcale nie zauważyłam.
W ten sposób odkrywam ponownie miejsca, które widziałam. Z fragmentów składam kolaże. I w ten sposób tworzę nową rzeczywisctość, pejzaże, które nie istnieją w sensie dosłownym, ale przekazują atmosferę tamtych miejsc. Potem przychodzi czas na kolor. Wybierając kolor, nadaję całości charakter, by oddać moje emocje, związane z miejscem i ówczesną sytuacją. A na końcu … na końcu zwykle nie jestem całkiem zadowolona, więc zmieniam, zmieniam zmieniam… – zakończyła ze śmiechem artystka“
Wystawa „Italia – dwa spojrzenia“ to jedno z wielu wydarzeń polsko-włoskich, zorganizowanych w ciągu ostatnich 15 lat przez Gminę Michałowice, przy wsparciu Instytutu Kultury Włoskiej. Prezentacje twórczości lokalnych artystów, wydarzenia kulturalne, wymiany
doświadczeń i dobrych praktyk między przedstawicielami administracji lokalnej Vico nel Lazio i Michałowic – ostatnio z udzialem burmistrzów Claudio Guerriero i Malgorzaty Pacheckiej, to rezultat porozumienia o partnerskiej współpracy pomiędzy podstołeczną gminą Michałowice a włoską gminą z regionu Lazio.
Tekst i zdjęcia: Barbara Czechmeszyńska-Skowron,
Fundacja Pokolenia Pokoleniom
