Władze Florencji wprowadziły polski akcent w przestrzeń publiczną miasta. Na ścianie budynku szkoły podstawowej Fanciulli, przy ul. Policarpa Petrocchiego, pojawił się mural, inspirowany słynnym plakatem do filmu „Korczak”, wyreżyserowanego przez polskiego reżysera, Andrzeja Wajdę według scenariusza Agnieszki Holland.
Malowidło ścienne, o powierzchni 80 m2, przedstawia mężczyznę, o twarzy inspirowanej podobizną polskiego aktora, Wojciecha Pszoniaka, zarazem bardzo oddającej wizerunek lekarza, pedagoga, społecznika, autora książek dla dzieci i orędownika praw dziecka, Janusza Korczaka.
Mężczyzna trzyma na rękach małą dziewczynkę. Przypomina to, że Janusz Korczak (1878–1942), oficer wojska polskiego, po powrocie z wojny bolszewickiej (**) w latach 1912- 1942 założył i prowadził sierocińce w Pruszkowie i w Warszawie, po czym zginął w zagładzie w 1942 roku, nie chcąc opuścić swoich podopiecznych z żydowskiego sierocińca.
Ale także o tym, że pisał książki, na których wychowały się pokolenia dzieci: „Król Maciuś Pierwszy”(1922), „Kajtuś czarodziej” (1933), „Bankructwo małego Dżeka” (1924). A przede wszystkim o tym, że jego eseje pedagogiczne, m.in. „Jak kochać dziecko” (1919), „Prawo dziecka do szacunku” (1929) uznawane są za fundament „Międzynarodowej Karty Praw Dziecka”. „…Wszystko, co osiągnięte tresurą, naciskiem, przemocą, jest nietrwałe, niepewne, zawodne…” – napisał Korczak w „Jak kochać dziecko”.
Wzorowane na polskim plakacie malowidło ścienne przedstawia szare twarze, z oczami, w których czai się strach. „- Nie mów mi, że mój strach i obawy są głupie. One są bardzo realne” – napisał Korczak w „Apelu twojego dziecka”. Jedyny kolor, jaki pojawia się w muralu, to błękit nieba, powtórzony w oczach dziecka. Twórca muralu, Ache77 (1991) jest zdania, że
każde dziecko, poproszone o narysowanie nieba, zamaluje je kolorem niebieskim. Dla dziecka niebo zawsze jest niebieskie i nawet strach nie odbierze dziecięcym oczom błękitu. Dzieci są ufne, wierzą, że niebo musi być błękitne, jeśli nawet obok czai się drut kolczasty.
Ache77 to jeden z najpopularniejszych młodych artystów ulicznych we Florencji. Dyplomowany rzeźbiarz, który pracę końcową napisał o rzeźbie guerilla i instalacji artystycznej w przestrzeni publicznej, posługuje się rożnymi innymi technikami, m.in. jak grafika, sitodruk, szablony. Tworząc portrety, przywiązuje wielką wagą do detalu. Jego prace oglądać można na murach ulic, w galeriach, ale także w muzeach sztuki współczesnej.
Wspólnie z 4 innymi artystami i 2 propagatorami kultury w roku 2016 stworzył Street Levels Gallery, pierwszą w Toskanii galerię, nastawiona na sztukę uliczną. Galeria skupia wielu różnorodnych twórców, jest też ośrodkiem edukacji w zakresie sztuki ulicznej.
W roku 2019 Ache77 stworzył scenografię do Copula Mundi Festival, organizowanego w przestrzeni publicznej Florencji przez Street Levels Gallery. Inspirując się portretami dzieci z albumu Pino Bertellego p.t. “Portraits from the denied childhood”/ „Portrety zakazanego dzieciństwa”, wykonanymi w ogarniętych wojną, głodem lub innymi zagrożeniami krajach Afryki, Bliskiego Wschodu czy Czernobyla, stworzył ekspozycję we florenckim Parku Cascina. Był to już drugi wspólny projekt fotografa Bertellego i malarza Ache77. Tytuł wystawy jest taki, jak tytułu albumu. Na 10. wielkich planszach z PCV, umieszczonych na specjalnych
konstrukcjach, artysta namalował wizerunki dzieci w różnym wieku. W oczach dzieci widać strach; znakiem charakterystycznym dla Ache77 jest przekazywanie treści dzieła poprzez wyraz oczu bohaterów jego obrazów.
Projekt muralu „Korczak”, obok jednoznacznie polskich akcentów, ma szeroki międzynarodowy wymiar. Bohaterem filmu i plakatu jest Polak, Janusz Korczak (prawdziwe nazwisko Henryk Goldszmit), pochodzący z warszawskiej zasymilowanej żydowskiej rodziny. Autorem muralu – pochodzący z Rumunii młody artysta, o pseudonimie Ache77, który w
ramach studenckiej wymiany Erasmus przybył do Florencji studiować malarstwo i już tutaj pozostał.
Jako lokalizację dzieła wybrano V. dzielnicę Florencji, leżącą na północnych obrzeżach miasta – najbardziej zaludnioną i najbardziej różnorodną pod względem pochodzenia mieszkańców.
Pomysłodawcą projektu była Sara Funaro, asesor ds. kultury urzędu miasta Florencji; projekt cieszył się też poparciem Cristiana Ballego, przewodniczącego rady V. dzielnicy oraz Marco Liscia, prezesa wspólnoty żydowskiej z Florencji. Sara Funaro stwierdziła, że „Jest to mural poświęcony wielkiemu człowiekowi po to, by jego postać, jego wielkość jako lekarza, pedagoga i nauczyciela była znana, wspominana i upowszechniana”. (*)
Tekst: Barbara Czechmeszyńska-Skowron / Fundacja Pokolenia Pokoleniom / korespondent d.s. kultury, sztuki, artystów / Na podstawie materiałów prasowych Street Levels Gallery i nogreywalls.org/Copula MundiFestival
Fot. Gabriele Masi / Street Levels Gallery, Florencja
(*) Źródło: agencja Ansa (**) Żródło: Joanna Olczak-Ronikier, Korczak. Próba biografii
