Podobnie jak każdy rynek finansowy, rynek walutowy korzysta z własnego żargonu, który trzeba znać, żeby być w pełni świadomym jego sposobu funkcjonowania. Najważniejszym elementem rynku walutowego jest możliwość zawierania transakcji kupna i sprzedaży walut.
Transkacja walutowa jest to wymiana określonego nominału waluty, w określonym czasie i po określonym kursie wymiany. Wymiana ta może mieć miejsce natychmiast lub w ciągu dwóch dni (takie transakcje nazywane są transakcjami natychmiastowymi). Wymiana może również nastąpić w określonym terminie w przyszłości (takie transakcje nazywane są transakcjami terminowymi).
Waluty są zazwyczaj kwotowane zgodnie z kodem SWIFT. Każda waluta ma swój własny kod, który jest rozpoznawalny dla wszystkich uczestników rynku, np. dla waluty amerykańskiej, kod SWIFT ma postać USD, dla złotego polskiego – PLN, funta brytyjskiego – GBP itp. Kod SWIFT ma postać USD, dla polskiego złotego – PLN, dla funta brytyjskiego – GBP i tak dalej. Na rynku kurs danej waluty jest zapisywany w parach z drugą walutą (tj. ile waluty Y otrzymujemy za walutę X). Przykładowo, kurs USD/PLN wynosi 2,8380/2,8400, co oznacza, że musimy zapłacić 2,84 PLN za jednego dolara amerykańskiego lub że otrzymamy 2,8380 PLN za jednego dolara amerykańskiego. Waluta stojąca po lewej stronie rekordu jest walutą główną, waluta stojąca po prawej stronie rekordu jest walutą notowaną. Na rynku walutowym notowane są jednocześnie dwie ceny. Im wyższa cena, profesjonalnie nazywana ask, jeśli inwestor chciałby sprzedać dolary amerykańskie, tym niższa cena ofertowa. Różnica pomiędzy ceną kupna i sprzedaży to spread (prowizja brokera). W tym przykładzie prowizja wynosi 20 punktów, które na rynku Forex nazywane są punktami procentowymi (pipsami).
Waluty podstawowe (Majorsy) – to waluty najbardziej rozwiniętych na świecie krajów. Są to waluty o bardzo wysokiej wymienialności rynkowej. Należą do nich USD (dolar amerykański), EUR (euro), JPY (jen japoński), CHF (frank szwajcarski), GBP (funt brytyjski), AUD (dolar australijski), CAD (dolar kanadyjski), NZD (dolar nowozelandzki).
Waluty drugorzędne (Minorsy) – są to waluty, których płynność na rynku kasowym może być czasem ograniczona, a na rynku kontraktów terminowych może brakować kontraktów z określoną datą wygaśnięcia. Takie waluty to na przykład NOK (korona norweska), DKK (korona duńska), SEK (korona szwedzka), INR (rupia indyjska).
Waluty egzotyczne (Exotic) – są to waluty, których wymiana może być ograniczona, np. pod względem ilościowym lub czasowym (przy okazji świata danego kraju lub z powodu pory nocnej w danym kraju). Na rynku kontraktów terminowych może być ograniczona liczba kontraktów lub może nie być rynku kontraktów terminowych. Waluty rynków wschodzących są również uwzględnione w tej kategorii. Waluty takie to PLN (złoty polski), THB (nietoperz tajski), HKD (dolar Hongkong), HUF (forint węgierski), CZK (korona czeska), BRL (nieruchomości w Brazylii).
Pary walutowe bez USD nazywane są kursami krzyżowymi i mogą być wyznaczane przy użyciu prostych obliczeń matematycznych.
Waluta bazowa jest różna (inna), należy pomnożyć BID pierwszego kwotowania z BID drugiego kwotowania oraz ASK pierwszego kwotowania i ASK drugiego kwotowania. Aby obliczyć kurs wymiany GBP/PLN, wystarczy pomnożyć między sobą kwotowania USD/PLN i GBP/USD.
Waluta bazowa jest taka sama w obu kwotowaniach, konieczne jest podzielenie BID kwotowania pierwszego z ASK drugiego notowania i ASK kwotowania pierwszego z BID drugiego notowania. Aby obliczyć kurs CHF/PLN, wystarczy podzielić kwotowania USD/CHF i USD/PLN.
Podana waluta jest taka sama w obu kwotowaniach, konieczne jest oddzielenie BID drugiego kwotowania od kwotowania ASK pierwszego i ASK drugiego od BID pierwszego kwotowania pierwszego. W celu uzyskania kursu EUR/GBP dzielimy kwotowania między siebie.
Artykuł powstał we współpracy z portalem walutowym MonitorFX.pl
