Niekorzystne warunki wynagrodzenia dla pomocy domowych i opiekunek podczas ich choroby

Harować i oby nie chorować! Opiekunkom i pomocom domowym we Włoszech „nie opłaca się” brać zwolnienia z powodów zdrowotnych!

Pomimo opłacania składek we włoskim Krajowym Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych INPS, instytucja ta nie zapewnia żadnego odszkodowania chorobowego. Składka INPS wypłacana pracownikom domowym w rzeczywistości nie pokrywa finansowania dni nieobecności w pracy z powodu choroby, to pracodawca zobowiązany jest wypłacić pracownikowi  zasiłek chorobowy.

W przypadku choroby pracownik musi niezwłocznie powiadomić pracodawcę i dostarczyć zaświadczenie  lekarskie.

Przepisy regulujące umowy o pracę pracowników pomocy domowej – art. 26 CCNL – Contratto collettivo nazionale di lavorocollaboratori domestici – podają następująco:

Wypłata wynagrodzenia podczas choroby

Uwaga! Pracownik domowy w rzeczywistości nie jest uprawniony do wypłaty za cały okres ochrony, ale tylko w części.

Mówiąc ściślej, w okresie ochronnym pracodawca jest zobowiązany do wypłacenia pracownikowi domowemu całkowitej rekompensaty za maksymalnie:

           Łącznie 8 dni w roku, w przypadku stażu pracy do 6 miesięcy;

           Łącznie 10 dni w roku, przy stażu pracy od 6 miesięcy do 2 lat;

          Łącznie 15 dni w roku przy stażu pracy powyżej 2 lat.

Okres ochronny podczas choroby

Chorego pracownika domowego nie można zwolnić w okresie, w którym umowa o pracę pracowników domowych (pomoc domowa, opiekunki, opiekunowie) przewiduje zachowanie miejsca pracy dla pracownika, tj.:

                    Staż pracy do 6 miesięcy, po okresie próbnym, 10 dni kalendarzowych;

                    Staż pracy ponad 6 miesięcy do 2 lat, 45 dni kalendarzowych;

                     Staż pracy powyżej 2 lat 180 dni kalendarzowych.

Okresy związane z zachowaniem miejsca pracy oblicza się w roku kalendarzowym, co oznacza okres 365 dni od zdarzenia, to znaczy od początku choroby.

Okresy te należy wydłużyć o 50% w przypadku choroby nowotworowej, udokumentowane przez  AUSL. Należy zaznaczyć, że okres choroby nie musi być ciągły. Oznacza to zatem, że pracownik domowy może zostać zwolniony, jeśli w ciągu ostatnich 365 dni był nieobecny z powodu choroby przez 10, 45 lub 180 dni (w zależności od stażu pracy; dni, jak wspomniano wyżej )

Jak oblicza się zasiłek chorobowy?

Wynagrodzenie w przypadku choroby jest następujące:

– do trzeciego dnia należy się wypłata w wysokości 50%;

– od czwartego dnia należy się wynagrodzenie w 100%.

Korzystniejsze warunki stosowane są wobec opiekunek i pomocy domowych mieszkających w domu, w którym pracują, czyli całkowite wynagrodzenie z powodu choroby musi również obejmować konwencjonalną opłatę  za wyżywienie i zakwaterowanie, jeżeli pracownik domowy normalnie z niego korzysta: nie należy się jednak jeśli chory pracownik  przebywa  w szpitalu lub w domu pracodawcy.

Zwolnienie z powodu choroby  

Po upływie ochronnego okresu chorobowego pracownik domowy może zostać zwolniony, ale musi otrzymać wypowiedzenie. Prawo nie chroni bowiem pracownika, który choruje przez długi okres czasu.

Zawiadomienie o zwolnieniu obowiązuje następująco:

15 dni w przypadku pracowników domowych, których czas pracy przekracza 25 godzin tygodniowo, ze stażem pracy do 5 lat;

30 dni w przypadku pracowników domowych, których czas pracy przekracza 25 godzin tygodniowo, a staż pracy przekracza 5 lat;

8 dni, w przypadku pracowników domowych, których czas pracy jest krótszy niż 25 godzin tygodniowo, ze stażem  pracy do 2 lat;

15 dni, dla pracowników domowych pracujących w wymiarze mniejszym niż 25 godzin tygodniowo, o stażu pracy powyżej 2 lat.

Po upływie tego czasu pracodawca ma prawo zwolnić.

Korespondencja: Aneta Malinowska, autorka stron 
Polacy z Bolonii i okolic i Aneta Malinowska – fotografie, pittura




Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *